INNE RELIGIE

Za podstawę, korzeń poglądów o potrzebie dialogu z innymi, niechrześcijańskimi religiami uważany bywa fragment Dziejów Apostolskich: "«Mężowie ateńscy - przemówił Paweł stanąwszy w środku Areopagu widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni.  Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając" Dz 17,22-24 (szerzej - Dz 17,16-34).

Tymczasem o stosunku św. Pawła do pogańskich wierzeń Ateńczyków mówią słowa “burzył się wewnętrznie na widok miasta pełnego bożków” (Dz 17,16).

Św. Paweł wypowiedział do pogan Ateńczyków słowa “jesteście religijni” (Dz 17,22) - TYLKO takie słowa - nie ujawniając w tamtym momencie swojego stanowiska wobec ich religii (“burzył się wewnętrznie)”. We wskazanym wyżej fragmencie Dz 17,16-34 św. Paweł nie wypowiedział ANI JEDNEGO słowa, które mogłoby sugerować AKCEPTACJĘ czy szacunek dla wiary w bożki. Od razu przeszedł do ewangelizacji.

Znamienna jest ocena rządów poszczególnych królów Izraela i Judy, zawarta w Piśmie Świętym. Dany król “czynił to, co jest słuszne w oczach Pana”, jeżeli walczył z kultem bałwanów - usuwał stele i aszery, usuwał, ścinał i palił bożki, likwidował nierząd sakralny. Przykładowo:

"Asa czynił to, CO JEST SŁUSZNE W OCZACH PANA, tak jak jego przodek Dawid, gdyż kazał wysiedlić z kraju uprawiających nierząd sakralny i usunął wszelkie bożki, które zrobili jego przodkowie. A nawet swą matkę Maakę pozbawił godności królowej-matki za to, że sporządziła bożka ku czci Aszery. Ponadto Asa ściął i spalił tego bożka przy potoku Cedron. Ale nie usunięto wyżyn. Jednak serce Asy w ciągu całego życia jego było szczere wobec Pana." 1 Krl 15,11-14

Inny przykład:

"W trzecim roku [panowania] Ozeasza, syna Eli, króla izraelskiego, Ezechiasz, syn Achaza, został królem judzkim. (...) Czynił on to, co jest SŁUSZNE W OCZACH PAŃSKICH, zupełnie tak jak jego przodek, Dawid. On to usunął wyżyny, potrzaskał stele, wyciął aszery i potłukł węża miedzianego, którego sporządził Mojżesz, ponieważ aż do tego czasu Izraelici składali mu ofiary kadzielne - nazywając go Nechusztan. W Panu, Bogu Izraela, pokładał nadzieję. I po nim nie było podobnego do niego między wszystkim królami Judy, jak i między tymi, co żyli przed nim. Przylgnął do Pana - nie zerwał z Nim i przestrzegał Jego przykazań, które Pan zlecił Mojżeszowi. Toteż Pan był z nim. We wszystkim, co przedsiębrał, miał powodzenie. Zbuntował się on przeciwko królowi Asyrii i nie był mu poddany" 2 Krl 18,1-7

KRÓLOWIE, KTÓRZY CZYNILI TO, "CO JEST ZŁE W OCZACH PAŃSKICH"

Przy opisie rządów wielu królów narodu wybranego jest taka ocena:

“Czynił on to, CO JEST ZŁE W OCZACH PAŃSKICH. Nie zerwał z grzechami Jeroboama, syna Nebata, do których ów doprowadził Izraela” (por. 1 Krl 15,26; 1 Krl 15,34; 1 Krl 16,19; 1 Krl 16,26-26; 1 Krl 22,53-54; 2 Krl 13,2; 2Krl 13,11; 2 Krl 14,24; 2 Krl 15,9; 2 Krl 15,24; 2 Krl 15,28, itd.)

Jakże wielu królów narodu wybranego popełniało “grzechy Jeroboama”...

Jakie zatem to były “grzechy Jeroboama”?

"Niebawem Jeroboam pomyślał sobie tak: W tych warunkach władza królewska może powrócić do rodu Dawida, bo jeżeli ten lud będzie chodził na składanie ofiar do świątyni Pańskiej, to zechce wrócić do swego pana, Roboama, króla Judy, i wskutek tego mogą mnie zabić i wrócić do króla Judy, Roboama. Dlatego po zastanowieniu się król sporządził dwa złote cielce i ogłosił ludowi: Zbyteczne jest, abyście chodzili do Jerozolimy. Izraelu, oto Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej! Postawił zatem jednego w Betel, a drugiego umieścił w Dan. To oczywiście doprowadziło do grzechu, bo lud poszedł do jednego do Betel i do drugiego aż do Dan. Ponadto urządził przybytki na wyżynach oraz mianował spośród zwykłego ludu kapłanów, którzy nie byli lewitami. Następnie Jeroboam ustanowił święto w ósmym miesiącu, piętnastego dnia tego miesiąca, naśladując święto obchodzone w Judzie, oraz sam przystąpił do ołtarza. Tak uczynił w Betel, składając krwawą ofiarę cielcom, które sporządził, i ustanowił w Betel kapłanów wyżyn, które urządził. Przystąpił do ołtarza, który sporządził w Betel w piętnastym dniu ósmego miesiąca, który sobie wymyślił, aby ustanowić święto dla Izraelitów. Przystąpił więc do ołtarza, by złożyć ofiarę kadzielną" (1 Krl 12,26-33)

A zatem słuszną drogą królów było usuwanie wyżyn, strzaskanie stel, wycięcie aszer, ścinanie i spalenie bożków...  Chrystus zamienił te rozwiązania na swój krzyż. Czy to oznacza, że możemy w jakiś sposób zacząć szanować wierzenia pogańskie?  PRZENIGDY. Ich widok ma nas BURZYĆ WEWNĘTRZNIE, tak, jak burzył św. Pawła (Dz 17,16). Podobnie jak św. Paweł roztropnie jest czasami milczeć w danym momencie (nie krytykować), ale jednocześnie  niezwłocznie podjąć ewangelizację, jak św. Paweł to uczynił, bez cienia nawet wrażenia AKCEPTACJI religii pogańskich ani ich "modlitw" do bożków czy demonów. Jednoznacznie i bez wątpliwości to Chrystus jest Bogiem i przy tej prawdzie godzi się trwać.

Lansowane są nieprawdziwe opinie typu "modląc się - dotyczy to każdej religii - nawiązujemy kontakt z Absolutem". Zwracając się do bożka Molocha,  Baala albo innego bałwana współczesnych religii pogańskich ludzie nie nawiązywali i nie nawiązują kontaktu z Bogiem w Trójcy Świętej Jedynym.  "Ależ właśnie to, co ofiarują poganie, demonom składają w ofierze, a nie Bogu. Nie chciałbym, byście mieli coś wspólnego z demonami." (1 Kor 10,20)

Nas, chrześcijan, obowiązuje Pierwsze Przykazanie Boże: "Nie będziesz miał Bogów cudzych przede mną".

Maria Polanowska